Toronto & Niagara

Toronto
Donderdag 19 februari kreeg ik een email van porter airlines of we tussen 14.00 en 14.30 al op Moncton airport konden zijn omdat de weersomstandigheden slecht zouden worden rond 16.00 (tijd van vertrek) en ze iedereen aan boord wilden hebben voor een eventueel eerder opstijgen. Snel de taxi gebeld of ze ons om 13.30 op konden halen in plaats van 14.15 en dat was gelukkig geen probleem. Eenmaal aangekomen om 14.00 konden we ons 2 uur lang ‘vermaken’ op het vliegveld want zoals gewoonlijk liet de sneeuwbui iets langer op zich wachten en was er geen reden eerder te vertrekken. We zaten in een ‘kleine’ vliegtuig (19 rijen 2 stoelen links, 2 stoelen rechts) waarbij de wielen onder de vleugels zitten. Ik zat aan het raam net achter de vleugels en kon met opstijgen en landen precies zien wanneer we los kwamen van de grond en een ‘touchdown’ maakten. Behoorlijk interessant om te zien.

We maakten een tussenstop in Ottawa om mensen eruit en erin te laten en toen door naar het nationale vliegveld van Toronto. Het vliegveld is een eilandje in ‘Lake Ontario’ die gedeeltelijk bevroren is en een korte landingsbaan heeft. Tijdens de landing hadden we behoorlijk wat turbulentie wat tot de ‘gebruikelijke’ taferelen en angstkreten (zoals:fuck, holy shit etc.) leidde. Maar ook mensen die de stoel voor zich beet pakten. Nou snap ik dat als je in een bus of auto zit en er gebeurd iets onverwachts, maar in een vliegtuig zal je dat echt niet helpen overleven mocht je uit de lucht storten. Daarvoor hoef je alleen maar naar de verschrikkelijke foto’s van vliegtuigrampen te kijken die verspreid zijn over het internet. Maar zoals Mary (oma van de kids in Australië) zou zeggen; elke vlucht waar je levend uit stapt was een goede vlucht met een goede landing, ofterwijl niet klagen over een beetje turbulentie. :P

Aangekomen op het vliegveld moesten we met de ferry naar het ‘vaste land’ waar we een mooi uitzicht hadden over het bevroren water van de verlichte skyline van Toronto met de rood gekleurde CN tower. De foto ervan is te zien op mijn facebook en ik ga mijn best doen ook een paar foto’s hier te plaatsen maar moet weer even uitvogelen hoe dat ook alweer moet 

Na de ferry op naar buiten om de koude avondlucht te trotseren want ook in Toronto liggen de temperaturen ver onder 0. Eenmaal in het hotel aangekomen de tv aangezet om te kijken wat het weer de komende dagen zou doen. Juist ja, voor de volgende dag -25 met een ijzige wind dus gevoelstemperatuur rond de -30, -35; met als tip van de weervrouw: zorg vooral dat je meerdere lagen aan trekt als je naar buiten gaat en ‘Stay Warm’! Een uitdrukking die vaak gebruikt werd de dagen dat we in Toronto en omgeving waren.

Maar goed als doorgewinterde professionals de volgende ochtend ‘gelayerd’ de deur uit gegaan. Dat wil zeggen: Dikke lange sokken (tot je knieën) een thermo legging onder je broek en een broek voor je onderlichaam. Met al deze lagen is het niet gemakkelijk je laarzen aan te krijgen trouwens, een aardig gevecht die ik meerdere malen heb gevochten maar waarbij ik altijd als winnaar uit de strijd kwam, super trots natuurlijk ;) Moet ik niet in al mijn vreugde aan het terug denken van mijn gewonnen wedstrijden vergeten te vertellen hoe je goed je bovenlichaam ‘layered’. Tanktop, shirt met lange mouwen, (soms nog een shirt met lange mouwen), een dik vest en op het allerlaatste moment trek je je jas aan zonder hem dicht te doen. Loopt dan met een knalrode kop (door de zware wedstrijd en omdat je het bloedverziekend heet hebt met al die kleding) richting lift en uitgang van het hotel. Voor de dichte deur rits je je jas dicht, gooit je sjaal om, trekt je muts over je hoofd en oren en doet dan je ene en dan de andere handschoen aan. Ondertussen bereid je je mentaal voor op de koude klap in je gezicht die ondanks al je goede voorbereidingen zeker komen gaat, reikt uit naar de deur’knop’ duwt wanneer je moet trekken en trekt wanneer je moet duwen (de bordjes ‘push’ en ‘pull’ moeten nog uitgevonden worden –is mijn excuus- ;)) en gaat dapper op weg naar waar je naartoe wil.

De eerste dag was dat de CN tower, ondanks de kou stond er geen harde wind en was het grotendeels een zonnige dag. Een zonnige dag klinkt lekker maar een bewolkte dag is qua temperatuur vaak wat beter uit te houden (warmer). Nou goed de perfecte weersomstandigheden dus om naar grote hoogte te stijgen en een 360 view van Toronto te krijgen. Mede door mijn warme jas (gesponsord door Ruud), warme muts (gesponsord door Stephanie), warme sjaal en schoenen (gesponsord door mijn moeder) en warme handschoenen (gesponsord door me, myself and I) geen last gehad van de kou op weg naar de CN tower.

Het uitzicht was schitterend en liet me gelijk beseffen wat een gigantisch grote stad Toronto is. Aan de ene kant van de CN tower heb je een goed uitzicht over Lake Ontario en het vliegveld –ook goed om vliegtuigen te spotten- en aan de andere kant heb je hoog- en laagbouw. Er is ook een platform waar je rond de toren kan lopen in de buitenlucht. Op zich wel leuk maar de netten beinvloeden het uitzicht waardoor je een beter uitzicht hebt als je binnen door de ramen kijkt.

Een ander spektakel in de CN tower is de glazen vloer op zo een 400 meter hoogte. Best bizar hoe je lichaam aangeeft dat je daar eigenlijk niet op zou moeten staan zodra je de stap zet om eroverheen te lopen, maar gelukkig kun je dat gevoel negeren/ uitschakelen om vervolgens je uiterste best te doen zowel zelf als de diepte goed op de foto te zetten met je korte armpies (gedachte: had ik nou maar mijn selfiestick –gesponsord door Sandra- in mijn tas gedaan vanmorgen). Niet echt gelukt helaas, en nog geen zin en tijd gehad om te photoshoppen, dus dan maar twee foto’s gebruiken om het effect duidelijk te maken. Leuk ook om te zien hoe andere zichzelf dwingen om toch die stap het glas op te wagen. Kortom; Als je ooit naar Toronto gaat, zeker een aanrader! Vervolgens naar Queen street gegaan om graffiti te bekijken, vooral Cindy wou dit graag. Er zaten zeker mooie werken bij maar als je meerdere malen door de tunnel in Delft bent gelopen waar elke keer weer andere mooi kunstwerken tevoorschijn komen, ben je misschien iets te verwend om helemaal enthousiast te raken zoals Cindy.

Na anderhalf a twee uur buiten lopen met toch zeker een half uur a drie kwartier een ijskoude wind midden in je gezicht ben je het wel een beetje zat en wil je gewoon weer even warm worden. Het was ook tijd om te gaan eten dus een tentje in gelopen en wat eten besteld. Er was een tv met de nieuwszender aan waar ze het over een drie jarig kindje hadden die de afgelopen nacht naar buiten was gegaan in zijn luier, rompertje, sloffen en een knuffel en daar dus is dood gevroren. Nou heb ik geen kinderen maar ik zou er niet aan moeten denken dat één van de kinderen waar ik op paste in zijn eentje buiten op straat op zo een manier het leven zou laten, op geen enkele manier overigens, ik zou er kapot van zijn. Iedere keer als je het ook maar een beetje koud hebt zou je meteen denken hoe koud je/het kindje het wel niet gehad moet hebben…

Verder niet heel veel te vermelden over de rest van de middag. In de avond zijn we naar de foodcourt gegaan in eaton center; een groot indoor winkelcentrum. Op de weg terug veel zwervers tegen gekomen wat me meteen weer deed denken aan het nieuws over het kindje die middag. Het is ijskoud buiten met temperaturen tussen de -20 en de -30 en er zijn mensen die elke nacht weer buiten moeten slapen zich afvragend of ze de volgende dag wel weer wakker worden terwijl 10 minuten verder een Trump hotel staat waarbij mensen minimaal $800 per nacht betalen om de nacht ‘door te komen’. Geeft toch een nieuwe lading aan de uitdrukking ‘Een wereld van verschil’.

Volgende dag met Leah naar de hockey hall of fame geweest. Een soort van museum helemaal in het teken van de nummer 1 sport in Canada: Hockey. Super geinig om een hele verzameling aan gebruikte shirts, pucs, schaatsen, sticks ed te zien. Er was zelfs een shirt uit Nederland bij. Alles was netjes opgeborgen in vitrines zodat niemand het aan kan raken, althans dat zeggen ze. De echte reden is natuurlijk om de zweet voeten lucht in bedwang te houden anders had niemand zonder gasmasker door het museum kunnen lopen, stel ik me zo voor ;)

Verder ook nog naar St. Lawrence market geweest. Leuk om rond te struinen en zeer vernieuwend om langs heel veel viskraampjes te lopen zonder dat het er gigantisch stonk naar vis. De vis zag er ook onwijs vers uit en bij een eetkraampje mezelf getrakteerd op een super lekkere verse zalm.

Zaterdagavond was het tijd voor een avondje stappen. Cindy had van een tent gehoord in het midden van de business district. Hartstikke leuk natuurlijk maar eenmaal aangekomen was het al snel duidelijk dat de avond niet al te lang zou duren als we daar naar binnen zouden gaan, aangezien we maar één drankje hadden kunnen kopen.. Een paar deuren verder een bar kunnen vinden waar mixdrankjes $3 waren waarbij je keus had uit wodka, gin, rum, en nog een paar. Na de $10 entree meteen besloten dat we daar zo lang mogelijk zouden blijven. Eenmaal binnen een tafeltje bemachtigd en een drankje gehaald. Tegen elf uur werd het behoorlijk druk en was er een grote rij om de jassen bij de garderobe af te leveren. Ik hoorde iemand iets over beneden zeggen terwijl ik nog geen trap had gezien die naar beneden leidde. Eenmaal opgestaan naar een ander gedeelte gelopen waar het erg rustig was; Waar zijn al die mensen die hun jas hier zojuist hadden afgeleverd, vroegen Cindy en Leah zich af. Bij mij was het kwartje al gevallen, naar beneden. En ja hoor in de kelder was een grote zaal waar iedereen al aan het dansen was. Om 11 uur al? Ja om 11 uur al, want ook in Toronto is de sluitingstijd 2 uur dus moet je wel ‘vroeg’ beginnen! Leuke en gezellige avond gehad.

De volgende ochtend… lekker liggen slapen, want ook al ben je in Toronto na een avondje stappen moet er natuurlijk ook goed geslapen worden. Nou ja, goed.. moet er geslapen worden. We deelden met zijn drieën een hotelkamer waar 2 tweepersoonsbedden in stonden. We zouden in drie verschillende hotels slapen. 4 nachten in de eerste, en 2 nachten in de andere 2. In de shuttle op weg naar het hotel lootjes getrokken wie in welk hotel het bed voor zichzelf had waarbij de 4 nachten natuurlijk de hoofdprijs was. Helaas moest ik wachten tot het einde van de week want ik had de laatste twee nachten. Moraal van het verhaal; je slaapt minder lekker als wanneer je een bed voor jezelf hebt.

In de middag naar icefest geweest waar ze mooie sculpturen uit ijsblokken hakten. Geen enkele technologie nodig om het ijs bevroren te houden want ook vandaag was het weer ijskoud met een verfrissend windje, dus de perfecte omstandigheden voor de bevroren kameel, taj mahal, auto en de andere indrukwekkende kunstwerken.

Die avond alles ingepakt, wat binnen 10 minuten gebeurd was en vroeg naar bed. De volgende dag zijn we naar het Royal Ontario Museum gegaan. Oog in oog gestaan met dinosaurussen; bambi’s, ijsberen; roofvogels; geleerd over bijen; skeletten van een flamingo en uil vast gehouden en de veren aan geraakt; Diamanten, parels en andere stenen aanschouwt; door Rome, Egypte, Afrika etc. gelopen; en beelden na gedaan en vastgelegd op de gevoelige plaat. Genoeg te doen dus in het ROM museum. Daarna terug naar het hotel om onze tassen op te halen en op naar het busstation aan bay street om de megabus naar Niagara Falls te pakken.

Niagara falls
Denk even terug aan een moment dat je ontzettend nodig moest plassen en probeer die herinnering weer zo levendig mogelijk te maken en vooral dat gevoel dat je onwijs nodig moet plassen en je het op moet houden, combineer dat gevoel met het staan in zo een grote vriezer of wanneer je in een auto zit en de airco ijskoude lucht in je gezicht blaast. De gedachte: ik houd het niet meer en die airco mag ook wel wat zachter. Bedenk je nu ook die frustratie die je voelt omdat je de airco op de één of andere manier niet uit kunt zetten, of dat je nog steeds niet gevonden hebt wat je zocht in die vriezer en je het koud hebt, de rillingen over je lijf lopen en gooi voor de gein ook wat kippenvel op je armen in de mix. Brrr koud, ik wil binnen zijn en ik moet zo nodig plassen! En dan komt er zo een grapjas aan die even leuk ‘waterval geluiden’ gaat maken terwijl je het al haast niet meer houdt.

Maar stel je dan nu voor dat je naar links kijkt en je “beseft” dat je niet in een vriezer staat, dat het geen grapjas is die ‘waterval geluiden’ maakt maar dat hetgeen je hoort het gekletter is van de Niagara Falls die verlicht wordt met allerlei verschillende kleuren. Een warmte golf gaat door je lichaam maar al snel is die verdomde koude wind er weer en die druk op je blaas waardoor je toch maar snel doorloopt naar het hotel om op te warmen en je eigen waterval te creëren in het toilet.

Ja dat was een gedeelte van mijn eerste avond in Niagara. Een ander gedeelte was het binnen komen in je hotelkamer op de 11e verdieping, rennend in het donker naar de raam toe om te kijken of je inderdaad een kamer hebt met uitzicht op de Niagara Falls. En dan kijk je door het raam en ziet verschillende kleuren, water, ontzettend veel mist, maar ja hoor ook de watervallen! Het volgende moment sta je te springen en te juichen samen met de twee andere meiden en geef je elkaar high-fives omdat je toch maar ff als drie studentes een kamer hebt met uitzicht over de falls voor CAD$8 per persoon per nacht. Moet ik er eerlijk bij vermelden dat dat allemaal te maken had met de moeder van Leah die werkt bij een travel agency en daardoor giga kortingen kon krijgen. Spullen neer gegooid en besloten om bij de buren ‘restaurant Applebees’ te gaan eten en verder niet al te veel te doen omdat het al laat was en omdat het buiten echt geen doen was.

De volgende dag bij IHOP (International House Of Pancakes) ontbeten. Schenen super lekkere pannenkoeken te hebben. Aardig prijzig en ook niet heel bijzonder qua smaak. Zag er wel super lekker uit ;). Daarna door Niagara gelopen omdat we naar de fear factory wilden. Op tripadvisor verschillende reacties over gelezen. Sommige vonden het onwijs eng en anderen zeiden dat het niet heel bijzonder was en dat je door het donker naar rode lampjes liep te zoeken met hier en daar een schrik momentje. Ik liep voorop, gevolgd door Leah en toen Cindy. Onwijs gelachen vooral toen Cindy opeens naast me stond omdat ze niet meer achteraan wou lopen en ze daarna ergens gigantisch van schrok. Heb mezelf ook hard uit staan lachen omdat ik schrok toen ik in de spiegel stond te kijken en omdat ik tegen de muur aanliep, had het rode lampje dat aangaf dat we naar links moesten niet gezien haha! Geen enge monsters of iets dergelijks dus ik moet zeggen dat ik het geen aanrader vind.

Toen was het eindelijk tijd om af te dalen naar de falls. Omdat het zo koud is zijn delen van de falls bevroren en ook het water onderaan de falls was bedekt met ijs. Super gaaf om te zien, ook omdat dit zelden voorkomt. Ontzettend veel foto’s gemaakt want met elke 10 meter lopen zagen de falls er toch echt net weer even anders uit. Mijn handen waren niet zo blij dat ik zo graag die foto’s wilde maken want na 3 tot 5 minuten moest ik toch echt mijn camera weer opbergen om mijn handen zo snel mogelijk in mijn zakken te doen om ze weer op te laten warmen. Toen we 80% gehad hadden waren we alledrie onwijs toe aan de warmte van het ‘gebouw die bij de falls hoort’ met souvenirs winkels, restaurants en tours. Ik ben echt een paar keer misselijk geweest van de pijn in mijn handen en eenmaal binnen was het echt weer even aanpassen en voelden we ons alledrie niet helemaal geweldig. Maar het was het zeker waard. Toen maar wel besloten dat we de laatste 20% de volgende dag zouden doen.

Terug in het hotel onze bikini’s en badpakken aangetrokken om in de whirlpool te gaan zitten; heeeeerlijk die warmte! In de avond nog naar het casino geweest waar ik niks heb gewonnen, maar ook maar $5 verloren dus ik zeg geslaagde avond :P.
Volgende dag was het super lekker weer, het zonnetje scheen en was lekker warm, waardoor het veel aangenamer was om langs de watervallen te lopen. Het was ook meteen een stuk drukker. Die ochtend en begin middag ‘een tour’ gedaan naar de voet van de watervallen. Nouja halverwege want de onderste verdieping was afgesloten omdat de paden bevroren waren en dus te gevaarlijk. Er loopt ook een tunnel achter de watervallen met een soort van uitkijkpunten. Bij deze uitkijkpunten kun je normaal gesproken het water zien vallen. Nu was het water echter bevroren en zat je naar een wand van ijs te kijken, erg bijzonder! Nog veel meer foto’s gemaakt en toen was het weer tijd om de bus in te stappen terug naar Toronto.

Toronto
Op donderdag had Leah met een vriend afgesproken die in Toronto zijn uitwisseling doet en Cindy met een vriendin die vanuit Kenya naar Toronto was geemigreerd. Ik ben dus zelf op pad gegaan met mijn camera en eerlijk gezegd was dat ook wel even lekker. Gewoon gaan waar je zelf heen wilt, 5 minuten ergens stil staan om foto’s te maken en gewoon voor je uit te turen, heerlijk! Ik wou graag naar het water omdat we dat nog niet gedaan hadden en ik het wel bijzonder vond hoe bevroren lake ontario was. En je hebt dan een leuk zicht op de CN-tower etc etc. Geinig om te zien dat de strandstoeltjes en parasols alvast klaar staan voor de zomer, en sneeuw op de kajaks en roeiboten. Wel wat leuke plaatjes van kunnen schieten.

Die avond was het alweer tijd om alle spullen in te pakken om de volgende dag de bus naar Sackville te pakken. Een 24-urige busreis wel te verstaan met 4 overstappen waarvan eentje om 3 uur ’s nachts. Van Toronto naar Ottawa; Ottawa naar Montreal; Montreal naar een plaatsje in Quebec waar ik de naam weer van vergeten ben; een plaatsje in Quebec waar ik de naam weer van vergeten ben naar Moncton; Moncton naar Sackville. Mooie uitzichten gehad, de zon onder zien gaan en de zon weer op zien komen. Zeer weinig geslapen en dus brak thuis gekomen in mijn kamer in Bennett.

Nog maar een maandje lessen en dan tentamens op 20 en 21 april. 23 april een hele speciale skype date waarbij ik ‘aanwezig’ zal zijn bij de bruiloft van één van mijn beste vriendinnen en dan op 24 april richting Calgary. Het plan is om de trein te pakken zodat ik ook nog meer zie van Canada. Als het goed is kom ik dan rond 28 april aan en kom(t)en hopelijk 1 of 2 vriend(in)en mij vergezellen op een rondreisje van twee weken. Daarna nog vrijwilligerswerk op een soort van boerderij en dan naar Vancouver om vervolgens half juni weer terug naar Nederland te vliegen.

Het was me het verhaal wel, bedankt weer voor het lezen ! XxX

Ps. Hier nog een filmpje van een sneeuwstorm die ‘iets’ heftiger was als de vorige ;) Dit was in Sackville een paar dagen na het uploaden van mijn vorige blog. http://youtu.be/AeUYRUWqz-g